بازی برای بچه ها به دلایل زیادی مهم است: این نحوه یادگیری است.
آنها چگونه احساسات خود را پردازش می کنند.
تفنگ اسباب بازی فلزی یکی از بهترین اسباب بازی هاست
این نحوه برخورد آنها با مسائل پیچیده ای است که در جهان با آن مواجه می شوند.
روانشناسان رشد می گویند که به اصطلاح بازی های وانمودی پرخاشگرانه – وقتی بچه ها “آدم های بد” را می کشند، وانمود می کنند که به اسلحه شلیک می کنند و مانند آن – تفاوتی ندارد.
بچهها خشونت را در جوامع، خانهها یا در فیلمها یا برنامههای تلویزیونی میبینند یا میشنوند، و بازی به آنها کمک میکند تا آن را پردازش کنند.
بچهها همچنین بازی ابرقهرمانها را دوست دارند، زیرا در زمانی از زندگیشان که خیلی کم دارند، حس قدرت را به آنها میدهد.
مایکل تامپسون، روانشناس، یکی از نویسندگان کتاب تربیت قابیل: محافظت از زندگی عاطفی پسران (که اتفاقاً عالی است)، به من گفت که والدین اغلب فقط جنبه بد این نوع بازی را می بینند، اما این بازی بسیار زیاد است.
از جنبه های مثبت نیز او گفت: «به جای دیدن جنبه های قهرمانانه آن، مردم اکنون یا به «این خوب نیست» واکنش نشان می دهند، «این کار تعاونی نیست» یا به «وای خدای من، این پیشگویی از خشونت آینده است» واکنش نشان می دهند.
در روزگاری دیگر، مردم نگاه میکردند و فکر میکردند، این بازی اسطورهای است، بازی قهرمانانه – این داستانهایی است که پسرها همیشه تعریف کردهاند.»
(بازی پرخاشگرانه نه تنها در پسران مشاهده می شود، بلکه در پسرها بیشتر از دختران دیده می شود، تا حدی به دلیل انتظارات فرهنگی پیرامون مردانگی.)