در حال حاضر زیتون های رومیزی بر خلاف زیتون روغنی به صورت دستی برداشت می شوند. کمبود نیروی انسانی و افزایش هزینه های کارگری مشوق های اصلی برای مکانیزه کردن برداشت زیتون سفره است.
یکی از عوامل محدود کننده عمده در اتخاذ برداشت مکانیکی زیتون سبز بدون هسته آسیب دیدن میوه در هنگام برداشت مکانیکی است که کیفیت محصول نهایی را پایین می آورد.
در این مطالعه، ما از مجموعه ژرم پلاسم اسرائیلی ارقام زیتون در موسسه Volcani برای غربالگری حساسیت بسیاری از ارقام زیتون به قهوه ای شدن در پاسخ به آسیب استفاده کردیم.
فرآیند قهوه ای شدن پس از آسیب مکانیکی ناشی از 106 رقم زیتون مشخص شد. سطح متناسب رنگ قهوه ای پس از آسیب، در مقایسه با سطح کل میوه، از 0 تا 83.61 درصد متغیر بود.
14 رقم به قهوه ای شدن مقاوم بودند و 3 ساعت پس از اعمال فشار هیچ لکه قهوه ای نشان ندادند. در میان آنها ارقامی وجود دارد که می توانند به عنوان زیتون سفره ای خدمت کنند. پاسخ متفاوت به آسیب مکانیکی نشان داده شده توسط ارقام می تواند عمدتا به دلیل تفاوت های ژنتیکی باشد.
سلول های مزوکارپ در میوه ارقام حساس در اثر فشار وارده آسیب دیده و دیواره سلولی را از دست داده اند. کوتیکول ارقام مقاوم در مقایسه با ارقام حساس ضخیم تر بود.
در نهایت نشان دادیم که فرآیند قهوه ای شدن آنزیمی است. ما ضخامت کوتیکول را به عنوان شاخص ارقام زیتون رومیزی مناسب برای برداشت مکانیکی پیشنهاد می کنیم.
تغییر به ارقام مقاوم در برابر قهوه ای شدن به جای ارقام محبوبی که در حال حاضر مورد استفاده قرار می گیرند، برداشت مکانیکی زیتون سفره را بدون تأثیر بر کیفیت میوه امکان پذیر می کند.
تولید جهانی زیتون رومیزی به طور پیوسته طی 30 سال گذشته از 0.95 میلیون تن در سال 1990 به 2.9 میلیون تن در سال 2018 افزایش یافته است.
زیتون روغنی زمانی برداشت می شود که رنگ سبز روشن تا ارغوانی به دست آید و نرم شدن میوه شروع شود. در مقابل، اکثر زیتون های رومیزی در پایان مرحله رشد مزوکارپ (قبل از بلوغ فیزیولوژیکی)، زمانی که نیروی جداشدگی میوه (DF) بسیار زیاد است، برداشت می شوند.
این امر مانع از برداشت میوه می شود و تلاش لازم برای انجام این کار را افزایش می دهد.
