زعفران (Crocus sativus) متعلق به خانواده زنبق (Iridaceae) یک سبزی پیازدار متعلق به همین تیره (Crocus) به طول 30-20 سانتی متر است که در پاییز گل می دهد. برگ های گیاه شربتی، با کلاله های ارغوانی و سه تپه است.
گیاه زعفران که گل و تپه‌های آن با خشک کردن اندام‌های نر از جمله دمبرگ چسبیده به گیاه به‌ویژه به عنوان رنگ و طعم‌دهنده گرم می‌شود، بیشتر در اسپانیا، فرانسه، ایتالیا و ایران می‌روید. در ترکیه زعفران در سافرانبولو تولید می شود.
زعفران سحرخیز کاشمر گران‌ترین ادویه در جهان (بین 5 تا 6 یورو در هر گرم)، زعفران بومی جنوب غربی آسیا است. او ابتدا پرورش خود را در اطراف یونان آغاز کرد. از 80000 گل می توان نیم کیلو زعفران استخراج کرد. 100000 جامد آب را زرد رنگ می کند.
ادویه زعفران طعمی تند و بوی یدوفرم یا کاه مانند دارد. دلیل این امر مواد شیمیایی picrocrocin و safranal موجود در ترکیب است. همچنین حاوی یک رنگ کاروتنوئیدی به نام کروسین است که رنگ زرد را اضافه می کند.
این خواص، زعفران را به ادویه‌ای بسیار محبوب در سراسر جهان تبدیل می‌کند. در پزشکی نیز کاربرد دارد. قالیچه زعفرانی رنگی زرد در زبان عربی است که از کلمه زعفران (زافران) برگرفته از کلمه اسفار (اشفار) و ادویه زعفران در عربی گرفته شده است.
بعداً به عنوان زعفران به فرانسه و Origin به عنوان زعفران به انگلیسی منتقل شد.ظهور گیاه زعفران نتیجه انتخاب مصنوعی شدید پرورش دهندگان C. cartwrightianus برای تولید گیاهان با کلاله بلندتر است.
پیازهایی که در زیر زمین باقی می مانند و به عنوان اندام های تولید مثلی عمل می کنند باید از خاک بیرون آورده شوند، با تقسیم کردن جدا شده و دوباره کاشته شوند.
یک پیاز فقط یک فصل زندگی می کند، تقسیم می شود و حدود ده پیاز تولید می کند و گیاهان جدیدی از این پیازها رشد می کنند. پیازها گردهای قهوه ای کوچک به قطر حدود 4.5 سانتی متر هستند و از فیبریل های موازی به شکل حصیر متراکم تشکیل شده اند.
